Περιφερική πάρεση προσωπικού νεύρου
(Ηλεκτροβελονισμός - Μεσοθεραπεία)
Προσωπικό νεύρο και περιφερική πάρεση προσωπικού νεύρου: τι είναι;
Το προσωπικό νεύρο (VII εγκεφαλική συζυγία) είναι ένα κρανιακό νεύρο κατά βάση κινητικό για τους μυς του προσώπου, αλλά η ενσωμάτωση σε αυτό του διάμεσου νεύρου, του προσθέτει αισθητικές και παρασυμπαθητικές (εκκριτικές) λειτουργίες.
Η περιφερική πάρεση του προσωπικού νεύρου (παράλυση του Bell) οφείλεται σε αγγειόσπασμο – ισχαιμία και επακόλουθο οίδημα που λαμβάνει χώρα εντός του φαλλόπιου πόρου από όπου διέρχεται το νεύρο ή μετά την έξοδό του από το βελονομαστοειδές τρήμα. Σε αυτήν τη φάση το νεύρο βρίσκεται σε μια λανθάνουσα κατάσταση γνωστή ως νευραπραξία, η οποία διαρκεί περίπου είκοσι μέρες. Το χρονικό αυτό διάστημα, το νεύρο είναι σε αδράνεια και αρχίζει η επαναλειτουργία του μετά το πέρας των είκοσι ημερών και καθημερινά βελτιώνεται μέχρι να φτάσει στην πλήρη αποκατάστασή του, η οποία μπορεί να διαρκέσει από 40 έως και 90 μέρες. Στην πράξη, έχουμε διαπιστώσει ότι, όσο περνάει το χρονικό διάστημα και δεν έχουμε την επιθυμητή βελτίωση, αυξάνονται οι πιθανότητες να μείνει νευρολογικό έλλειμμα.
Γιατί συμβαίνει;
Η πιο συχνή είναι η ιδιοπαθής μορφή (αγνώστου αιτιολογίας) και ονομάζεται παράλυση του Bell ή εκ ψύξεως, από απότομη έκθεση στο κρύο. Άλλες πιθανές αιτίες προσβολής του νεύρου είναι: οι ιογενείς λοιμώξεις (κοινό κρυολόγημα, ιός του έρπητα HSV-1, HSV-2, ιός της ανεμοβλογιάς VZV και, EBV( HHV-6), Borrelia Burgdorferi, μυκόπλασμα της πνευμονίας), μεταβολικές παθήσεις, μηνιγγίτιδα, φλεγμονές του έσω ωτός, όγκοι σπλαχνικού κρανίου, κατάγματα των οστών του προσώπου καθώς και η ιατρογενής κάκωση.
Η κλινική εικόνα χαρακτηρίζεται από σύστοιχη αποπλάτυνση του μετώπου, αδυναμία ρυτίδωσης του μετώπου, διεύρυνση της βλεφαρικής σχισμής, αδυναμία σύγκλισης των βλεφάρων, επιπέδωση της ρινοχειλικής αύλακας, πτώση της γωνίας του στόματος, απόκλιση του στόματος προς το αντίθετο πλάγιο. Πολλές φορές η πάρεση συνοδεύεται και από διαταραχές του διάμεσου νεύρου με αποτέλεσμα να εμφανίζεται υπογευσία στα πρόσθια 2/3 της γλώσσας καθώς και μείωση στην έκκριση σιέλου και δακρύων.
Η επίπτωση κάθε χρόνο στο γενικό πληθυσμό είναι 20-30/100.000 ανθρώπους και είναι ελάχιστα συχνότερη στις γυναίκες απ'ότι στους άνδρες. Η πάρεση του προσωπικού νεύρου μπορεί να εμφανιστεί σε όλες τις ηλικίες παρότι βιβλιογραφικά αναφέρεται πιο συχνά στις ηλικίες μεταξύ 15−45 ετών. Εποχιακά εμφανίζεται πιο συχνά το φθινόπωρο και το χειμώνα. Αυξημένο κίνδυνο φαίνεται να διατρέχουν έγκυες γυναίκες, διαβητικοί, ανοσοκατασταλμένοι και όσοι προσβλήθηκαν πρόσφατα από γρίπη ή λοίμωξη του αναπνευστικού.
Διάγνωση και θεραπευτική αντιμετώπιση
Η διάγνωση της περιφερικής πάρεσης του προσωπικού νεύρου γίνεται από τη λήψη του ιατρικού ιστορικού και την καλή κλινική νευρολογική εξέταση.
Η μέχρι πρότινος θεραπευτική αντιμετώπιση της περιφερικής πάρεσης του προσωπικού νεύρου, συνίστατο σε λήψη φαρμακευτικής αγωγής από το στόμα (κορτικοστεροειδή και ιοστατικά για τον έρπητα), χρήση τεχνιτών δακρύων και επικάλυψη του οφθαλμού με γάζα κατά την κατάκλιση. Παράλληλα εκπονείται ένα πρόγραμμα αποκατάστασης της κινητικότητας των μυών του προσώπου, το οποίο περιλαμβάνει ηλεκτρικό μυϊκό ερεθισμό με δερματικά ηλεκτρόδια καθώς και ασκήσεις ενδυνάμωσης των μιμητικών μυών του προσώπου. Ακολουθώντας αυτό το πρωτόκολλο θεραπείας, παρατηρήσαμε ότι η αποκατάσταση της βλάβης ξεκινούσε να εμφανίζεται μετά τις δυόμιση με τρεις εβδομάδες και η πλήρης αποκατάσταση σημειώνονταν μέσα σε δύο με τρεις μήνες. Πολλές φορές η αποκατάσταση διαρκούσε και περισσότερους μήνες και δυστυχώς, συχνά έμενε ένα σημαντικό νευρολογικό έλλειμμα της τάξεως του 20 % έως και 40 %.
Στο Ιατρείο μας
Στο ιατρείο μας τα τελευταία δύο χρόνια παράλληλα με το προαναφερόμενο πρωτόκολλο, έχουμε συμπληρώσει στο πρόγραμμα της αποκατάστασης, τον εν τω βάθει ηλεκτρικό μυϊκό ερεθισμό με την μέθοδο του ηλεκτροβελονισμού καθώς και την ενδοδερμική έγχυση του κολλαγόνου με την τεχνική της μεσοθεραπείας.
Η τεχνική του ηλεκτροβελονισμού συνίσταται στην τοποθέτηση βελονών (αποστειρωμένες μιας χρήσεως) σε διάφορα σημεία στο πρόσωπο, κρανίο, αυτί και στα άκρα και στη συνέχεια στη σύνδεση με την ηλεκτρική συσκευή κάποιων βελονών σε ζεύγη με ηλεκτρόδια. Η διάρκεια θεραπείας είναι είκοσι λεπτά.
Η τεχνική της μεσοθεραπείας συνίσταται στην ενδοδερμική έγχυση κολλαγόνου στην πάσχουσα πλευρά του προσώπου σε συγκεκριμένα σημεία, σχηματίζοντας πομφούς στο δέρμα.
Τα αποτελέσματα μας
Τα αποτελέσματά μας ήταν άκρως ενθαρρυντικά. Σημειώθηκε σχεδόν πλήρης αποκατάσταση (85% έως 100%) σε χρονικό διάστημα από επτά έως και εικοσιπέντε μέρες. Οι ασθενείς ήταν άντρες και γυναίκες και οι ηλικίες κυμάνθηκαν από 12 ετών έως και 82 ετών. Το πρόγραμμα περιελάμβανε τρεις ή τέσσερις συνεδρίες ηλεκτροβελονισμού την εβδομάδα και για όσους υποβλήθηκαν και στην μεσοθεραπεία εφαρμόσθηκαν μία με δύο εγχύσεις την εβδομάδα. Συνήθως η θεραπεία διαρκεί δύο με τρεις εβδομάδες.
Ασφαλώς, παρότι τα αποτελέσματα μας είναι πολύ ενθαρρυντικά, πρέπει να επισημανθεί ότι ο κάθε ασθενής είναι ξεχωριστός. Είναι πολύ σημαντικό να τονίσω ότι οι πιθανότητες της ίασης αυξάνονται όταν ο ασθενής ενταχθεί στο προτόκολλο θεραπείας εντώς των 48 με 72 ωρών από την εμφάνιση της πάρεσης. Το πρόγραμμα που θα καταρτισθεί για τον καθένα είναι ξεχωριστό και η αντίδραση καθώς και η ανάρρωση του καθενός είναι εξατομικευμένη και δεν μπορεί να προβλεφθεί εκ των προτέρων. Όσο πιο πρώιμα σημειωθεί βελτίωση τόσο καλύτερη πρόγνωση έχουμε. Βεβαίως, στη αποθεραπεία συμβάλλει σημαντικά η συνεργασία και η συνέπεια του κάθε ασθενή ξεχωριστά.
23ο Διεθνές Συνέδριο Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού,
που διοργάνωσε το Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης στην Κομοτηνή από 15 έως 17 Μαΐου 2015.
Παρασκευή 15 Μαΐου 2015
16:00-17:30 Μικρό Αμφιθέατρο
Ο Βιο-Ιατρικός Βελονισμός στη Φυσική αποκατάσταση αθλητών
Ομιλητές:
Καράβης Μ., Φυσίατρος
Μηχανισμοί δράσης του Βελονισμού. Ενδείξεις σε υγιείς αθλητές και σε αθλητικές κακώσεις.
Σεγρέδου Μ., Φυσίατρος
Βιβλιογραφική ανασκόπηση με θέμα: Ο Βελονισμός στην αθλιατρική. Ενδείξεις, αντενδείξεις, ανεπιθύμητες δράσεις.
Καμπέρης Σ., Φυσίατρος
Ο ρόλος του βελονισμού στη περιεγχειρητική αποκατάσταση. Παρεμβάσεις σε ώμo/γόνατο.
Κεχαγιάς Δ., Διδάκτωρ Ιατρικής – Φυσικοθεραπευτής
Φυσικά μέσα, ειδικά ασκησιολόγια και τεχνικές αποκατάστασης αθλητικών κακώσεων.
Θέμα:
Στην παρούσα στρογγυλή τράπεζα θα συζητηθούν οι τρόποι συμπληρωματικής εφαρμογής βελονισμού και σύγχρονων τεχνικών αποκατάστασης για την ταχύτερη αποκατάσταση των αθλητών, την αντιμετώπιση του σωματικού, νοητικού, ψυχικού και μεταβολικού στρες, αλλά και τη χρήση τεχνικών βελονισμού για τη βελτίωση των αθλητικών επιδόσεων. Παράλληλα θα συζητηθούν (με παράθεση πρόσφατων κλινικών μελετών και ανασκοπήσεων σε elite αθλητές) η παυσίπονη, αντιφλεγμονώδης, μυοχαλαρωτική και αγγειοβελτιωτική δράση του βελονισμού.
Πηγή: www.in.gr
Δημοσίευση: 22 Απρ. 2013, 10:54 | Τελευταία ενημέρωση: 22 Απρ. 2013, 10:58
Κίνδυνο ρευματοειδούς αρθρίτιδας συνεπάγεται το κάπνισμα
Στοκχόλμη, Σουηδία
Ο αριθμός των τσιγάρων που καπνίζει κάποιος καθημερινά και ο αριθμός των ετών που είναι καπνιστής, αυξάνουν τον κίνδυνο ρευματοειδούς αρθρίτιδας, σύμφωνα με σουηδική έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Arthritis Research and Therapy.
Από τη μελέτη προκύπτει μάλιστα ότι ακόμη και όσοι κάνουν ένα με επτά τσιγάρα την ημέρα, αντιμετωπίζουν υπερδιπλάσιο κίνδυνο εκδήλωσης της νόσου.
Οι ερευνητές του Ινστιτούτου και Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Καρολίνσκα της Στοκχόλμης, με επικεφαλής την Δρ Ντανιέλα Ντι Τζιουζέπε, ανέλυσαν στοιχεία για 34.000 γυναίκες, ηλικίας 54 έως 89 ετών, από τις οποίες οι 219 έπασχαν από ρευματοειδή αρθρίτιδα.
Η μελέτη συνέκρινε τις γυναίκες που δεν είχαν καπνίσει ποτέ με όσες κάπνιζαν έως 25 χρόνια. Όπως διαπιστώθηκε, όσο αύξανε ο αριθμός των τσιγάρων και η διάρκεια που μια γυναίκα ήταν καπνίστρια, τόσο αύξανε και ο κίνδυνος εμφάνισης της πάθησης.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, ο κίνδυνος μειώνεται μεν αφού σταματήσει κανείς το κάπνισμα, καθώς 15 χρόνια μετά τη διακοπή του καπνίσματος έχει μειωθεί κατά το ένα τρίτο, όμως σε σχέση με όσους δεν κάπνισαν ποτέ στη ζωή τους, ο κίνδυνος για ρευματοειδή αρθρίτιδα παραμένει αρκετά αυξημένος.
«Η διακοπή του καπνίσματος είναι σημαντική για πολλούς λόγους υγείας, μεταξύ των οποίων και του αυξημένου κινδύνου εκδήλωσης ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Με δεδομένο μάλιστα ότι ακόμα και για πολλά χρόνια μετά τη διακοπή ο κίνδυνος για τη νόσο παραμένει σαφώς αυξημένος, πρέπει κανείς να ‘κόψει’ το τσιγάρο όσο γίνεται πιο γρήγορα, ενώ ιδίως οι γυναίκες καλά θα έκαναν να πειστούν, ώστε μην το αρχίσουν καθόλου», επισημαίνει η Δρ Ντι Τζιουζέπε
Δημοσίευση: 26 Φεβ. 2015, 07:10
Ένοχο για πέντε επιπλέον ασθένειες το κάπνισμα
Λονδίνο, Ηνωμένο Βασίλειο
Πέντε παθήσεις που μέχρι πρότινος δεν σχετίζονταν με το κάπνισμα, τώρα πλέον θεωρείται ότι προκαλούνται απ’ το τσιγάρο, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο New England Journal of Medicine.
Ως γνωστό, το κάπνισμα έχει αποδειχθεί ότι προκαλεί συνολικά 21 παθήσεις, περιλαμβανομένων 12 μορφών καρκίνου, έξι κατηγοριών καρδιαγγειακής νόσου, διαβήτη, χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια και πνευμονία.
Και τώρα, ερευνητές από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον δημοσιεύουν στοιχεία σύμφωνα με τα οποία, το κάπνισμα προκαλεί σημαντική αύξηση του κινδύνου λοίμωξης, νεφρικής νόσου, εντερικής νόσου, καθώς και καρδιακών και πνευμονικών παθήσεων που μέχρι πρότινος δεν αποδίδονταν στον καπνό.
Οι ερευνητές μελέτησαν στοιχεία που αφορούσαν σχεδόν ένα εκατομμύριο άτομα, άνδρες και γυναίκες, 55 ετών και άνω, τα οποία είχαν τεθεί υπό ιατρική παρακολούθηση για δέκα χρόνια. Κατά τη διάρκεια της μελέτης απεβίωσαν πάνω από 180.000 άτομα.
Διαπίστωσαν λοιπόν ότι, ο αριθμός των ανθρώπων που κάθε χρόνο πεθαίνουν λόγω του καπνίσματος, παγκοσμίως, είναι υποτιμημένος. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, κάθε χρόνο έξι εκατομμύρια άνθρωποι χάνουν τη ζωής τους λόγω του καπνίσματος, ενεργού και παθητικού.
Όμως, οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον πιστεύουν ότι το νούμερο θα πρέπει να αναθεωρηθεί προς τα επάνω, αν συνυπολογιστούν και οι θάνατοι από τις πέντε επιπλέον παθήσεις που θεωρούν ότι σχετίζονται άμεσα με το τσιγάρο.
«Επιπλέον 780.000 άνθρωποι, παγκοσμίως, πεθαίνουν από τις επιπτώσεις του καπνίσματος, κάθε χρόνο. Πολλοί από τους επιπλέον αυτούς θανάτους αποδίδονται σε ασθένειες που μέχρι πρότινος δεν είχαμε επαρκείς αποδείξεις ότι προκαλούνται από το κάπνισμα», εξηγεί ο Δρ Έρικ Τζέικομπς συγγραφέας της μελέτης.
Οι επιστήμονες παρατήρησαν, όπως ήταν αναμενόμενο, ότι οι ενεργοί καπνιστές είχαν σχεδόν τριπλάσια θνησιμότητα από τους μη καπνιστές. Συγκεκριμένα, το κάπνισμα διπλασίαζε τον ατομικό κίνδυνο θανάτου από αρκετές αιτίες, περιλαμβανομένης της νεφρικής ανεπάρκειας, της εντερικής ισχαιμίας, της υπερτασικής καρδιοπάθειας, των λοιμώξεων και διαφόρων αναπνευστικών νοσημάτων, εκτός της ΧΑΠ.
Επίσης, οι καπνιστές είχαν εξαπλάσιο κίνδυνο θανάτου από μια σπάνια πάθηση που προκαλείται από ανεπαρκή αιματική ροή στο έντερο.
Όμως, ο κίνδυνος για κάθε μια απ’ τις προαναφερόμενες παθήσεις μειωνόταν μετά την διακοπή του καπνίσματος.
Σχολιάζοντας την μελέτη ο Δρ Μπράιαν Κάρτερ, επιδημιολόγος της Αμερικανικής Αντικαρκινικής Εταιρείας που χρημαδότησε την έρευνα σημειώνει ότι «η επιδημία του τσιγάρου καλά κρατεί και θα πρέπει να εκτιμήσουμε πως το κάπνισμα κάνει κακό στην κοινωνία, ώστε να ενισχύσουμε τις πολιτικές προστασίας της δημόσιας υγείας».
Δημοσίευση: 08 Ιαν. 2014, 10:52 | Τελευταία ενημέρωση: 08 Ιαν. 2014, 11:10
Το υψηλότερο ποσοστό γυναικών καπνιστών παγκοσμίως έχει η Ελλάδα
Αθήνα
Το υψηλότερο ποσοστό καπνιστριών παγκοσμίως (34,7% το 2012) κατέχει η Ελλάδα, σύμφωνα με στοιχεία έρευνας που έκανε το Ινστιτούτου Μέτρησης και Αξιολόγησης της Υγείας (IHME) των ΗΠΑ.
Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύθηκαν στο επιστημονικό έντυπο Journal of the American Medical Association, η Ελλάδα μαζί με την Βουλγαρία, την Αυστρία και κάποιες ακόμη ευρωπαϊκές χώρες παρουσιάζουν σημαντική αύξηση στον αριθμό των καπνιστών, ανδρών και γυναικών, την τελευταία 30ετία.
Η μελέτη πραγματοποιήθηκε από ομάδα ειδικών του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον στο Σιάτλ, με επικεφαλής την καθηγήτρια Εμμανουέλλα Γακίδου, και συμπεριέλαβε στοιχεία για 187 χώρες, το διάστημα 1980-2012.
Κατέληξε λοιπόν στο γενικό συμπέρασμα ότι, λόγω της διαρκούς αύξησης του παγκόσμιου πληθυσμού, παρατηρείται μεν αισθητή μείωση στο ποσοστό των ανθρώπων που καπνίζουν καθημερινά, όμως αυξάνεται ο απόλυτος αριθμός των καπνιστών και ο αριθμός των τσιγάρων που καταναλώνονται.
Τα τσιγάρα που καπνίζονται κάθε μέρα πάνω στη Γη, ξεπέρασαν πλέον τα έξι τρισεκατομμύρια, ενώ σε 75 χώρες, οι καπνιστές καπνίζουν κάθε μέρα πάνω από 20 τσιγάρα.
Πιο αναλυτικά, το διάστημα 1980-2012, παγκοσμίως, το ποσοστό των καπνιστών και των καπνιστριών μειώθηκε κατά 25% και 42% αντίστοιχα, όμως ο απόλυτος αριθμός των καθημερινών καπνιστών και των καπνιστριών αυξήθηκε κατά 41% και 7% αντίστοιχα. Έτσι, ενώ το 1980 κάπνιζαν το 41% των ανδρών και το 10,6% των γυναικών του πλανήτη, το 2012 αυτά τα ποσοστά είχαν μειωθεί σε 31% και 6,2% αντίστοιχα. Επειδή όμως, στο μεταξύ, ο παγκόσμιος πληθυσμός εκτινάχθηκε, σε απόλυτους αριθμούς εμφανίζουν αισθητή αύξηση τόσο οι καπνιστές προσεγγίζοντας πλέον το ένα δισεκατομμύριο (από 721 εκατ. το 1980 σε 967 εκατ. το 2012), όσο και τα τσιγάρα (αυξήθηκε κατά 26% μεταξύ 1980 - 2012 ο αριθμός των τσιγάρων που καταναλώνονται ετησίως).
Σε όλες τις χώρες, οι άνδρες που καπνίζουν είναι περισσότεροι από τις γυναίκες, με μόνη εξαίρεση τη Σουηδία. Σε πολλές χώρες το ποσοστό των ατόμων που καπνίζουν κάθε μέρα, υπερβαίνει το 50% του ανδρικού πληθυσμού. Όπως προαναφέρθηκε, μετά την Ελλάδα, τα μεγαλύτερα ποσοστά καπνιστριών καταγράφονται στη Βουλγαρία (31,5%), το Κιριμπάτι (31,3%), την Αυστρία (28,3%), τη Γαλλία (27,7%) και την ΠΓΔΜ (26,7%), ενώ τα μικρότερα ποσοστά γυναικών καπνιστών καταγράφονται στην Ερυθραία και το Καμερούν (μόλις 0,6%).
Στους άνδρες, το ρεκόρ καπνιστών κατέχει το Τιμόρ-Λέστε (61,1% του πληθυσμού του) και ακολουθούν η Ινδονησία (57%), το Κιριμπάτι (54,4%) και η Αρμενία (51,7%), ενώ όγδοη στην παγκόσμια κατάταξη και πρώτη μεταξύ των ευρωπαϊκών και γενικότερα μεταξύ των ανεπτυγμένων χωρών είναι η Κύπρος (με ποσοστό καπνιστών το 48% του ανδρικού πληθυσμού της). Οι λιγότεροι άνδρες καπνιστές καταγράφονται στην Αντίγκουα και Μπαρμπούντα (5%), το Σάο Τομέ και Πριντσίπε (7%) και τη Νιγηρία (7,5%).
Τέλος, την περίοδο1980-2012, την μεγαλύτερη μείωση σε αριθμό καπνιστών εμφανίζουν η Ισλανδία, το Μεξικό και ο Καναδάς (από 3%), ενώ την μεγαλύτερη αύξηση η Λιθουανία (0,8%) και η Σερβία (0,6%). Από άποψη αριθμού τσιγάρων, την μεγαλύτερη μέση κατανάλωση ανά καπνιστή σε καθημερινή βάση εμφανίζουν η Μαυριτανία (41 τσιγάρα) και η Ερυθραία (38), ενώ την μικρότερη το Τσαντ, η Μπουρκίνα Φάσο και η Γουινέα (από ένα μόλις).
«Παρά την τρομερή πρόοδο που έχει γίνει στον έλεγχο του καπνίσματος, πολλά ακόμα μένει να γίνουν», σχολιάζει ο διευθυντής του ΙΗΜΕ, Δρ Κρίστοφερ Μάρεϊ καθώς σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία, το κάπνισμα ευθύνεται για 5,7 εκατ. θανάτους ετησίως, χωρίς να υπολογίζονται οι συνέπειες για την υγεία από το παθητικό κάπνισμα.
Δημοσίευση: 06 Σεπ. 2013, 11:30
Οι παθήσεις των πνευμόνων κύρια αιτία θανάτου των Ευρωπαίων
Βαρκελώνη, Ισπανία
Σε παθήσεις των πνευμόνων αποδίδεται ένας στους δέκα θανάτους στην Ευρώπη και ένας στους οκτώ στις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με το κάπνισμα να αποτελεί τον κυριότερο παράγοντα κινδύνου, σύμφωνα με έρευνα της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Πνευμονολογίας που θα παρουσιαστεί στο ετήσιο συνέδριο το οποίο ξεκινά το Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου, στη Βαρκελώνη.
Η μελέτη υπολογίζει το ετήσιο κόστος των πνευμονικών παθήσεων στο ποσό των 400 εκατομμυρίων ευρώ, ετησίως, για την Ευρώπη, καθώς στην ΕΕ των 28 χωρών-μελών το 7% (6 εκατ.) του συνόλου των εισαγωγών στα νοσοκομεία αποδίδονται στις παθήσεις των πνευμόνων.
Οι ειδικοί εκτιμούν επίσης ότι οι θάνατοι από καρκίνο των πνευμόνων και χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια θα αυξηθούν την προσεχή 20ετία, λόγω κυρίως της συχνότητας του καπνίσματος.
Στη μελέτη με τίτλο «Ευρωπαϊκή Λευκή Βίβλος των Πνευμόνων», περιλαμβάνονται επίσης στοιχεία και για άλλες δύο σοβαρότερες και πιο θανατηφόρες παθήσεις των πνευμόνων, τις λοιμώξεις του κατώτερου αναπνευστικού συστήματος (στις οποίες ανήκει η πνευμονία) και η φυματίωση, οι οποίες περιλαμβάνονται στον κατάλογο των δέκα κυριότερων αιτιών θανάτου, παγκοσμίως. Συνολικά, οι τέσσερις αυτές παθήσεις των πνευμόνων από κοινού σκοτώνουν σήμερα περίπου έναν στους έξι ανθρώπους του πλανήτη, κάθε χρόνο.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το Βέλγιο εμφανίζει τον μεγαλύτερο αριθμό θανάτων από πνευμονικές αιτίες (117 ανά 100.000 κατοίκους), ενώ υψηλά ποσοστά έχουν επίσης η Δανία, η Ιρλανδία και η Ουγγαρία. Τα χαμηλότερα ποσοστά εμφανίζουν η Φινλανδία, η Σουηδία και η Κύπρος (54, 56 και 57 θανάτους ανά 100.000 κατοίκους, αντίστοιχα). Η Ελλάδα, με 65 θανάτους ανά 100.000 κατοίκους, εμφανίζεται να είναι μεταξύ των χωρών με το μικρότερο πρόβλημα, παρά τον μεγάλο αριθμό καπνιστών.
Σύμφωνα με τη «Λευκή Βίβλο», το μέσο άμεσο και έμμεσο κόστος ανά περιστατικό στην Ευρώπη είναι 364.213 ευρώ για τον καρκίνο των πνευμόνων, 86.217 ευρώ για τη φυματίωση, 7.443 ευρώ για το άσθμα και 6.147 ευρώ για την χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια. Το μισό από το συνολικό άμεσο και έμμεσο κοινωνικοοικονομικό κόστος των πνευμονικών παθήσεων στην Ευρώπη, το οποίο υπολογίζεται σε τουλάχιστον 390 δισ. ευρώ ετησίως, αποδίδεται στο κάπνισμα, το οποίο, όπως αναφέρει ή έκθεση, αποτελεί «τον πιο σημαντικό κίνδυνο υγείας στην Ευρώπη». Αν το κάπνισμα μειωθεί κι άλλο, όπως επισημαίνεται, θα αποτελέσει τη βασική αιτία για να γλιτώσουν αρκετοί άνθρωποι τον πρόωρο θάνατο. Εξίσου αναγκαία κρίνεται η βελτίωση της ποιότητας του αέρα.
Μακροπρόθεσμες οι επιπτώσεις του καπνίσματος
Η έκθεση υποστηρίζει ότι, αν και το κάπνισμα έχει υποχωρήσει σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες μετά τη δεκαετία του '70, οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις του συνεχίζουν να κρατούν σε υψηλά επίπεδα τον αριθμό των θανατηφόρων περιστατικών καρκίνου των πνευμόνων και χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας. Αυτό, όπως εκτιμά, σημαίνει ότι και τα επόμενα 20 χρόνια το ποσοστό των συνολικών θανάτων από πνευμονικές παθήσεις είναι πιθανό να παραμείνει σταθερό, αν και αναμένεται μείωση στις πνευμονικές λοιμώξεις.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Πνευμονολογικής Εταιρίας Δρ Φρανσέσκο Μπλάζι, «έως το 2030, όπως εκτιμά ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, οι τέσσερις πιο θανατηφόρες πνευμονικές παθήσεις θα αποτελούν την αιτία για έναν στους πέντε θανάτους παγκοσμίως από έναν στους έξι το 2008. Στην Ευρώπη, η μελλοντική αύξηση των θανάτων από καρκίνο των πνευμόνων και χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια αναμένεται να εξισορροπηθεί από την μείωση των θανάτων από λοιμώξεις του κατώτερου αναπνευστικού συστήματος και τη φυματίωση».
Πιο δύσκολο, όπως είπε, είναι προβλεφθεί η εξέλιξη του άσθματος, το οποίο, αν και προκαλεί λίγους θανάτους, αποτελεί σημαντικό βάρος για τις ευρωπαϊκές κοινωνίες, κάτι που αναμένεται να συνεχιστεί και κατά τις επόμενες δεκαετίες.
